Amerongen

7 juni, T28 Amerongen

Vanaf 5 juni waren Mari, Gonda en Leo de Leede op weg naar Parijs om Egbert te vergezellen gedurende het eerste deel van zijn fietstocht naar Valencia. Dus moest voor de “vaste” T25-ritmeesters vervanging worden gezocht. Daarom vroeg Mari mij de T25-rit op 7 juni te willen ritmeesteren. Ik had de vrije keus om een rit te bedenken, want het toerprogramma had op die dag een witte vlek. Jarenlang reed ik het Pinksterweekend een rit van 230 km (13 keer Tilff-Bastogne-Tilff), maar zo’n afstand leek me dit keer te veel van het goede. Daarom gekozen voor een ritje Ronde Hoep, met ca 100 km leek me dit een aantrekkelijk alternatief. Wat minder aantrekkelijk was, was de weersvoorspelling; een kletsnatte zaterdag beloofde het weerbericht ons. En ja, zaterdagochtend was het zeker niet droog. Toch maar in volledige wieleroutfit naar Van Noord. En een volle pot koffie zetten, want je moet er op rekenen dat Vlek 15 zeker een aantal diehards kent, die regen en wind trotseren. Ik hoopte desondanks wel dat er geen T25 liefhebbers zouden komen, zodat ik na de koffie weer naar huis kon, maar dat was tevergeefs.  Als eerste kwam Einte aan in Van Noord. De enige motivatie was dat hij een nieuw regenjasje had gekocht en dat hij dit wilde uitproberen. Met dit weer een uitgelezen kans. Met mijn voorstel er een kort ritje van te maken stemde hij zonder tegensputteren in. Niet veel later kwam de ritmeester T28, Wolter, binnen. Ook hij keek niet heel opgewekt. Met de komst van 3 T28 rijders, Carl, Hans en Anton werd overlegd wat te doen. Een kort T28 ritje sprak iedereen wel aan. Schoonhoven werd daarbij als “bestemming” genoemd. Voor Einte en mij leek dit ook een prima alternatief en we kozen er daarom voor om met Wolter mee te gaan. Bij de Reeuwijkse Plassen kreeg ik de indruk dat Wolter een afwijkende route naar Schoonhoven reed, want in plaats van naar Haasrecht/De Vlist reden we richting Oudewater. Die paar kilometers kunnen er wel bij dacht ik optimistisch. Bovendien hadden we wind mee en regende het niet meer zo hard. Omdat het met wind mee lekker rijden was, was Schoonhoven al snel uit onze gedachte en trapten we met ruim boven de 30 km door naar IJsselstein en zo toch richting het oorspronkelijke plan van de T28 rit: Amerongen.

Omdat Einte inmiddels had gemerkt dat hij met zijn nieuwe regenjas de juiste aankoop had gedaan, zei hij dat hij het bij Wijk bij Duurstede het wel mooi zou vinden en vanaf daar weer richting Gouda wilde gaan. Echter geen teleurstelling bij hem toen ik zei dat ik dan niet met hem mee terug zou gaan, want al snel kwam hij tot de andere gedachte (inkeer) dat hij verder mee zou gaan naar Amerongen. En met de wind mee, en zonder te denken aan de terugweg, liep dat ook gesmeerd. Mooie route langs de Lek tot aan Wijk bij Duurstede om vervolgens het bosgebied van de Utrechtse Heuvelrug in te gaan. Is de Amerongse Berg in de rit Veenendaal-Veenendaal een heuse kuitenbijter, in de rit van Wolter is dit niet het geval. De berg in omgekeerde richting, zoals Wolter hem in zijn rit heeft opgenomen, maakt het kleine blad overbodig. Bij de afdaling is het dan wel goed uitkijken, want de minder sterke klimmers hebben vaak een breed deel van de weg nodig en als er dan een tegenliggende auto passeert, is het echt opletten geblazen. Gelukkig deed Carl dit en kon, zich afduwend aan een passerende auto, een val voorkomen.

Een ritje Amerongen betekent dat je geduld moet hebben als je cafeïnebehoefte opspeelt. Wolter heeft z’n eigen koffieplek, waar hij al jaren vaste klant is. Dat dit pas na 100 km en meer dan 3 uur fietsen is, is voor Wolter geen probleem. Bovendien zit je dan ook wel in Doorn. Dat maakt een hoop goed. We waren nog maar net binnen toen het ophield met zachtjes regenen; het kwam met bakken uit de hemel. De koffie was oké, dus de bui afwachten met een tweede koffie was geen probleem, hoewel voor Wolter geen tweede keer 2 cappuccino. Voor de (verdere) weg terug had Wolter nabij Austerlitz een grind-/zandpad in zijn rit opgenomen. Ondanks de regen hier niet van afgezien en het risico op het vastlopen in de modder toch maar genomen. Flink doortrappen op het grote blad hielp ons deze hindernis ongeschonden te nemen. Dwars door Utrecht wachtte ons nog een kleurrijke verrassing met de Utrecht Pride. We waren niet in onze regenboogkleuren outfit, anders hadden we zo mee kunnen doen. Wie weet, volgend jaar weer een kans. Hoewel dwars door Utrecht en ondanks de wind tegen, lag het tempo er goed in. De T25-ers Einte en ik konden goed volgen , maar wel door het kiezen van de juiste positie achter de kopmannen en dankzij het oplettend rijden van Wolter.

In Van Noord getwijfeld wat we zouden doen, maar achteraf konden we zeggen de juiste keuze gemaakt te hebben met deze mooie, afwisselende rit. Terecht een klassieker in het Vlek toerprogramma.