Wie nu nog twijfelt aan het succes van het woensdagochtendfietsen had vanmorgen maar eens een kijkje moeten nemen van Noord. Daar stond een heus peloton van 9 man en 1 vrouw deels in korte broek, deels in wintertenue klaar voor een ritje door de Krimpenerwaard. En daarmee mag je toch wel concluderen dat die doordeweekse ritjes aanslaan.
De insteek steeds: een overzichtelijke rit van max 75 km, vertrek op een christelijk tijdstip en met de zekerheid dat je zo rond lunchtijd weer thuis bent. Hoewel dat laatste ging vandaag niet helemaal op. Oorzaak: een ouderwetse klapband van Hans Slieker in Krimpen; zo ernstig dat er eigenlijk meteen een nieuwe buitenband omheen moest, maar wie rijdt er tegenwoordig nog met een buitenband om zijn schouder? Hans in elk geval niet.
Met een ‘inlegplakkertje’ aan de binnenkant van de gescheurde buitenband wist Hans provisorisch met harde band thuis te komen. Weliswaar voor een verlate lunch, maar dat kwam dan weer omdat het zo gezellig was aan de leestafel van de bibliotheek in Krimpen waar we in de koffiehoek de laatste stukken appeltaart wegkaapten.
Toegegeven, niet iedereen heeft de luxe om zomaar op een doordeweekse dag zich in fietskleding te hijsen voor een mooie en gezellige rit. Maar ooit breekt dat moment aan. Dat moet voor de minder gelukkigen toch een troostrijke gedachte zijn.
Reactie plaatsen
Reacties