En wanneer Margreet eindelijk haar nieuwe gadget kan laten zien
Bij een afstand van 80 kilometer zullen veel Nederlanders eerder aan de auto als vervoersmiddel denken dan aan de fiets. Maar je bent lid van een fietsclub, dus één keer in de week leg je dan zo’n afstand op de fiets af. Kortom op 16 maart, met een temperatuur net boven het vriespunt, rijd ik ’s ochtends langs onze geparkeerde auto (met stoelverwarming), die ik pas 4 uur later weer terugzie.
Zoals de meeste T25 medefietsers inmiddels weten, ben ik erg blij met ritmeesters die het denkwerk van tevoren doen. In de aankondiging van de rit staat altijd vermeld wat ongeveer de route en einddoel zijn. Dat klinkt altijd geweldig, maar vraag nou niet aan mij om ernaar toe te fietsen. Dit keer had de ritmeester dat dus wel zo bedacht. De instructies waren ongeveer zo: “we gaan naar Dordrecht, via de Brienenoordbrug en jullie weten zelf wel hoe we daar het beste kunnen komen”.
Brienenoordbrug gevonden en de binnenstad van Dordrecht ook. Gelukkig sprong de ritmeester toen wel bij, anders waren we waarschijnlijk nog steeds door Dordrecht aan het fietsen geweest. Dat zou jammer zijn geweest, want we waren op weg naar koffie bij de Krom (of bij Nel?).
Een beetje een kromme foto, passend bij de locatie.
Bij die koffiepauzes gebeurt altijd iets magisch, binnen twee minuten zijn de tafels compleet bedekt met van alles en nog wat. Een slaapkamer van een puber is er heilig bij. De helmen, brillen, handschoenen en Garmins zijn een logische eerste stap. Vervolgens komt er allerlei eten en drinken bij, van speciale eiwitrepen, krentenbollen tot zakjes noten en de traditionele banaan. De plek die dan nog over is, wordt gevuld met een allegaartje aan spullen die voor elke fietser weer anders is. Denk aan pleisters, brillendoekjes, muntgeld, zonnebrandcrème en een schroevendraaier voor de fietsbril. En dan moet daar ook nog koffie en appeltaart bij…..
Terwijl we op de koffie wachten, vond ik dan eindelijk een moment dat ik mijn nieuwe gadget een plekje op de overvolle tafel gunde. Met veel trots presenteerde ik mijn nieuwe TyreGlider. ( https://tyreglider.co.uk) , een tool om banden makkelijker van de velg te halen en er ook weer op. Peter (Wielaard, mijn ega), had hem de dag ervoor voor me gekocht en me min of meer verplicht de instructievideo laten kijken. Niemand had er nog van gehoord en helaas heb ik de TyreGlider verder niet kunnen demonstreren. Dat heeft Peter dan wel weer gedaan want bij de T28 werd er wel lek gereden.
Tijdens de pauze heb ik ook weer eens het woord van de rit opgepikt, namelijk ‘spookstoring’. Een nieuw woord voor mij en totaal ongerelateerd aan fietsen, want alleen auto’s hebben hier weleens last van. Ik ga geen automerken zwart maken, maar toen ik het woord googelde kwam het automerk waar menig Vleklid kleding van heeft, als eerste naar voren. Bij thuiskomst nog maar eens vriendelijk over onze auto (van ditzelfde merk) geaaid die gelukkig ook nog nooit van het woord spookstoring heeft gehoord.
Margreet Sturm
Reactie plaatsen
Reacties