Als ik voorzichtig bij ritmeester Jan Smid informeer welke groep verantwoordelijk is voor het verslag is zijn directe reactie ad rem en adequaat: “dus jij wilt het verslag schrijven? Joh, dan ben je er maar vanaf.” Zo voeg ik me in het deel van de Vlekkers dat zich deze prachtige ochtend tegen de wind in een weg zoekt richting Beesd, een dorpje in de Betuwe aan de prachtige Linge. Dertien man sterk zijn we en – gelukkig voor mij – zijn er volop verstopplekken in dit peloton.
Zoekend naar een plekje in de luwte probeer ik ook mijn oren open te houden voor bruikbare informatie. Een tijd lang zit de hardlopende fietser Einte naast me in het tweede wiel. Hij test vandaag de benen, omdat hij volgende week de rit van de Masters gaat leiden. Ik verbaas me over zijn ambities, als het om hardlopen gaat. Hij raapt het een na het andere clubrecord bij AV Gouda op in de categorie 70+. En als ik nog niet jaloers was, dan word ik dat wel als ik hoor dat hij er binnenkort voor zes weken op uit trekt naar Noord-Italië.
Neem een groep van dertien mannen uit de Nederlandse bevolking, zet ze op een mooie zaterdagochtend een uur of wat bij elkaar op de fiets en het resultaat is mix aan uitwisseling, variërend van koetjes en kalfjes, het nieuwe fietsmateriaal of het wel en helaas ook het wee in de familie. Carl vertelt over zijn carrièreswitch en zijn visie op hoe je met klanten omgaat. En op een gegeven moment luistervink ik achter me zowaar een gesprek over theologie waarbij het protestante begrip ‘genade’ wordt vergeleken met de katholieke ‘vergeving’. Waardevolle gesprekken al met al.
Met al dat gepraat schiet er ook wat bij in. Er mag wel wat meer worden geroepen en gewaarschuwd voor gevaarlijke situaties. En dat wordt relevanter naarmate de ochtend op gang komt en meer en meer mensen hebben besloten dat het te mooi weer is om binnen te blijven zitten. De ritmeester grijpt in als het achterste deel van het peloton bijna op een vuilcontainer naast de weg rijdt. Een kort speech brengt de duidelijke boodschap over: blijf elkaar waarschuwen, want de dag is te mooi om hem te laten bederven door een ongeluk.
Dat deed Jan goed. Wat minder goed ging, was de geplande koffiestop in Beesd. De uitspanning waar we zouden landen bleek gesloten en kan dus op de zwarte lijst. Ook dit loste Jan overigens geroutineerd op door ons naar de Heerlijkheid Mariënwaerdt te dirigeren, waar een heerlijk terras voor ons was geopend. En na de koffie restte ons alleen nog maar het deel ‘voor de wind’ terug naar huis. Daar zaten heel wat gratis kilometers bij en het was best bijzonder dat het peloton zich niet liet verleiden tot al te hoge snelheden. Al met al een onbezorgde rit die smaakte naar vaker en meer! De rit werd door Einte op Strava overigens mooi samengevat met dat ene werkwoord ‘Doortrappen!’
Ico Kloppenburg
Reactie plaatsen
Reacties