Zandvoort

Op 2^e Paasdag ging de telefoon. Egbert aan de andere kant van de lijn. Vanwege een privé afspraak kon hij zijn eigen rit naar Zandvoort op 27 april niet leiden. Of ik deze rit van hem wilde overnemen?

Ik hoefde daarover niet lang na te denken. Deze rit is door Egbert tot in de puntjes verzorgd en met het GPX bestandje op de Wahoo moest dat gaan lukken. Bovendien dreigde het mooi weer te worden.

Bij de start bij Van Noord bleek dat we met zijn vijven op stap zouden gaan. Op fluistertoon heb ik  toen we buiten stonden de mede T25’ers uitgelegd wat de bedoeling was. Pas later realiseerde ik mij dat ik nog iets anders had moeten vragen, namelijk wie het ritverslag wilde schrijven. Onze rit was ‘oranje’ maar dat had ik niet door op dat moment.

We gingen op pad en via Alphen aan den Rijn en het achterland van deze stad kwamen we door Nieuw Vennep. Daar was op Koningsdag flink gefeest, dat was wel te zien. Via Hillegom en Bennebroek kwam we langzaam aan in de buurt van Zandvoort. Een stuk waar we niet vaak komen maar waar het echt leuk fietsen is.

En toen kwamen we dus bij Zandvoort………laten we dit voortaan gewoon het Benidorm van Nederland noemen. Kennelijk staan er nog niet voldoende lelijke gebouwen naar de zin van de plaatselijke notabelen want ze bouwen er nog een aantal bij. Gelukkig waren we snel in de duinen en ging het in flinke vaart door naar de koffiestop in Noordwijk. Er bleken nog meer mensen op het idee gekomen te zijn om naar het strand en de duinen te gaan en het viel nog niet mee om een tafeltje te bemachtigen.

Aan de koffie en thee, met voor sommigen appeltaart, ging het gesprek over van alles en nog wat. Zelfs het al dan niet strijken van onderbroeken, zakdoeken en lakens werd besproken. Eigenlijk best leerzaam, als in dat je je medefietsers beter leert kennen. Over het strijken zelf heb ik niets geleerd.

Terug ging het verder door de duinen waar het bijzonder druk was. We moesten met inhalen erg oppassen. Tijdens de koffiestop was in goed overleg besloten om terug te rijden via Meyendel. Dat zou de rit iets langer maken maar ook nog wel wat fraaier.

Met ongeveer 125 op de teller en wat zadelpijn (ondergetekende) kwam het gezelschap moe maar voldaan thuis.

Invalritmeester Albert van Veen