Willemstad als verrassing en een streng woord tot slot

Er zijn tijden geweest dat niets zo zeker was als het toerprogramma van Vlek15. Als alles om je heen veranderde dan nog was er één stabiele factor en dat was het toerprogramma. In de winter ontworpen door de toercommissie en op de ledenvergadering vastgesteld. Daarna veranderde er vrijwel niets meer. Je wist dus in februari waar je de komende maanden aan toe was. Bij hoge uitzondering werd de dag gewisseld in verband met de weersomstandigheden maar dan moest er wel minimaal code rood zijn afgegeven door het KNMI.

Deze jaargang is echter alles anders. Daar waar we de Ronde Hoep zouden doen gaan we naar Marienwaerdt en daar waar we Betav doen gaan we naar Willemstad. Ben benieuwd welke verrassingen de toercommissie nog meer in petto heeft. Overigens hoor je mij niet klagen want ik vind dit soort verrassende wendingen wel leuk en stuk voor stuk zijn het altijd mooie ritten. Bovendien speelt overmacht hier ook een rol omdat een aantal toercommissie leden wegens ziekte of andere malheur niet in staat zijn om een rit te leiden.

Zaterdag 3 mei leidde stand-in ritmeester Jan Smid ons via mooie dijkjes en  strakke landerijen met vers maaigoed door de Hoeksche Waard naar het mooie Willemstad waar we op het bekende terras koffie dronken met een heerlijk stuk appeltaart. Via de chemische fabrieken bij Moerdijk en Sliedrecht keerden we weer terug op bekend terrein. We staken het pontje bij Bergambacht over en na 165 km plofte ik thuis weer op de bank. De weersomstandigheden waren uitstekend te noemen. Een zwakke noord oosten wind belemmerde ons op de terugweg weinig. Hoe anders moet dat de dag erna geweest zijn toen André besloot de rit alleen te doen omdat hij op zaterdag verhinderd was. “In je eentje zeventig kilometer tegen de wind in fietsen is niet fijn” schreef André op Strava. Wel hoopt hij dat zijn kilometers meetellen voor het kilometer klassement. Hij heeft namelijk exact dezelfde route gereden als wij inclusief het verkeerd rijden bij de Brienenoord brug.

Het was ook één week na de onfortuinlijke rit naar Marienwaerdt waar Marcel vlak voor de koffiestop viel en zijn sleutelbeen brak. Ondergetekende had daar een dubieuze rol in doordat ik zag dat de voorste rijders fout waren gereden en op het laatste moment naar links afboog zonder richting aan te geven en niet wetende dat Marcel vlak achter mij zat. Het resultaat is inmiddels bekend.

Met deze gebeurtenis nog vers in mijn geheugen begon ik aan de rit naar Willemstad en besloot ik die dag defensief te rijden. In mijn geval betekende dat een paar meter achter de achterste rijder van de groep om zo goed overzicht te hebben op wat er gebeurde en zelf geen problemen te veroorzaken.

Voordeel van deze positie is dus dat je goed overzicht hebt en goed kunt zien wat er goed gaat maar ook wat er (bijna) fout gaat. Gelukkig gaat het in de meeste gevallen goed maar er is nog veel ruimte voor verbetering zullen we maar zeggen. Een paar tips:

• We fietsen voor ons plezier en het is ook een sociale activiteit dus wordt er tijdens de ritten ruimschoots bijgepraat. Maar dat bijpraten mag NOOIT ten koste gaan van de veiligheid. Helaas is dat wel het geval. Tijdens de rit gebeurde het meerdere keren dat er niet meer geroepen werd als er een tegenligger ons tegemoet kwam. Op een wat bredere weg lijkt dit wellicht wat overdreven maar toch heb ik het een paar keer maar net goed zien gaan.
• We zijn één groep en het clubtenue draagt bij aan die uitstraling. Echter, ons rijgedrag lijkt soms op dat van een kudde losgelagen paarden. Dit is goed te zien als we een kruispunt naderen. Meestal volgt de voorste rijder netjes het fietspad maar vervolgens zijn er altijd mensen die links of rechts om auto’s heen gaan of over de stoep gaan. Voor medefietsers is het dus niet altijd voorspelbaar hoe mensen een kruispunt nemen maar stel je nu voor dat je een automobilist bent. Je hebt echt geen idee. Laten we omwille van de veiligheid zoveel als mogelijk de fietspaden volgen, voor rood licht stoppen en altijd de voorste rijder volgen en niet je eigen route bepalen. Dat maakt het voor je collega fietsers en voor andere weggebruikers veel overzichtelijker en veiliger.
• Het kan altijd voorkomen dat er fout wordt gereden. Dat is geen probleem zolang we niet gelijk in onze remmen knijpen om te corrigeren. In de voorste gelederen is dit meestal nog wel op te vangen maar als je achterin zit heb je geen idee en staat het voor je ineens stil. Fiets desnoods nog honderd meter door waarbij je het tempo langzaam laten zakken en aangeeft dat we van de route af zijn.
• Laten we elkaar ook aanspreken op onveilig gedrag. Dat is misschien niet altijd even fijn maar veiligheid is een serieuze aangelegenheid en alleen door met elkaar hierover in gesprek te gaan en te blijven kunnen we ons bewust worden van wat er beter en veiliger kan.

Het invoeren van een gele/rode kaart systeem gaat misschien wat ver maar ik ben mij er volledig van bewust dat ik tijdens de rit naar Marienwaerdt minimaal een gele en misschien wel een rode kaart had gekregen als we dit systeem wel zouden hebben. Laten we ervoor zorgen dat we met elkaar werken aan een betere veiligheid tijdens onze ritten zodat het invoeren van een gele/rode kaart systeem niet nodig is.

Dick Loef

Deelnemers: Ad van Zijl, Albert Veraart, Dick Loef (verslag), Frans van Weele (tot aan Heinenoordtunnel), Jacco Seinen, Jan Smid (ritmeester), Marcel Moons, Mark Cartigny, Robert Bolmers