De Man en zijn Fiets

In die tijd reed er een man in het peloton rond genaamd Jean Paul Dupree. Een volgens Hans op en top gesoigneerde fietser die zijn eigen fietsenzaak had aan de Croeselaan in Utrecht. Deze man bouwde racefietsen op van het merk Principia, een Deens merk met gevoel voor stijl en design. En heel belangrijk voor Hans, het frame was van aluminium, dus een stuk stijver dan zijn stalen fiets.

Om een fiets in je bezit te krijgen van JP Dupree moest je wel de juiste mensen kennen. Zomaar even de winkel binnen lopen en een fiets uitkiezen, nee dat was er niet bij. Sterker nog, dhr. Dupree had de ruiten van zijn winkel met kranten afgeplakt. Aan pottenkijkers had hij geen behoefte. Ook had hij geen haast met het in elkaar sleutelen van jouw fiets, dus Hans moest regelmatig informeren naar de stand van zaken, zonder dhr. Dupree op stang te jagen. Want dat zou het proces kunnen verstoren. Uiteindelijk kwam het goed en heeft Hans een jaar of 6 op deze fiets gereden, totdat zijn fiets jammerlijk werd gestolen.

Met weinig geld op de bankrekening kocht Hans later een fiets (van het huismerk) bij Slingerland in Haastrecht. Toen hij op de Lekdijk reed (hij woonde inmiddels in Gouda) zat hij een tijdje in het wiel van een fietser, die best aardig kon doorfietsen. Het bleek te gaan om the one and only Wolter Seinen, uniek in zijn soort, die Hans de tip gaf om eens aan te sluiten bij het Vlekpeloton. En de rest is geschiedenis.

Toen Hans zich had aangesloten bij Vlek en zijn fiets met de bekende Haviksogen werd bekeken door de andere Vlekkers, kwam hij tot een absoluut schokkende ontdekking. Alleen wist hij dat toen nog niet, dat van dat schokkende, maar alle anderen wisten het wel. Wat bleek, zijn fiets die hij 2^e hands had gekocht bij Slingerland, bleek in het bezit te zijn geweest van niemand minder dan Peter Wieland. Zoals iedereen weet is Peter in Middelharnis geboren en tijdens het verschonen van een katoenen luier van de commode gevallen. En daar stond toevallig net een emmer toverdrank onder, waardoor Peter ineens over bijzondere krachten bleek te beschikken. En een van de bijzondere krachten die Peter bezit is het dusdanig veel geweld uitoefenen op een fiets, dat het materiaal waaruit de fiets is opgebouwd eronder bezwijkt. Zie je alleen niet altijd meteen van de buitenkant. Arme Hans reed dus op een volledig uitgewoonde racefiets.

Uiteindelijk heeft Hans nog ruim een jaar op deze fiets gereden, voordat het ding echt naar de schroothoop moest. Hans kocht weer bij Ad een ‘Slingerland-fiets’, maar ook daar had hij geen geluk mee. Tijdens een woensdagavondrit brak het patje af waar de derailleur aan bevestigd is. Het liep maar net goed af. Hans bracht de fiets naar Slingerland en kennelijk wilde Ad het nu niet nog een keer fout doen. Hij stelde Hans in de gelegenheid om onder gunstige voorwaarden een Cannondale te kopen. Een fiets waar Hans met veel plezier op heeft gereden. Hij kocht deze fiets in 2009. Hij reed er onder meer Der Ötztaler Radmarathon op, een helse tocht van ruim 220 km met 5500 hoogtemeters. Alleen voor Bikkels die vooral niet te zwaar mogen zijn. Hans nam deel aan deze tocht samen met Bert Hiemstra en Peter Wielaard en ze richtte zelfs een appgroep op met de naam The Weight Watchers. Zo konden ze elkaar ‘motiveren’ om niet te zwaar te worden.

In 2019 besloot Hans om een nieuwe racefiets, zijn huidige fiets, aan te schaffen. Een Ridley Helium met een Carbon frame. Deze fiets heeft nog velgremmen en Hans is daar erg over te spreken, zoals hij eigenlijk nog steeds best te spreken is over zijn hele Ridley Helium. Deze fiets kan nog makkelijk tot 2029 mee, of misschien nog wel langer. Hans houdt ervan om in het kader van duurzaamheid niet zomaar iets nieuws te kopen.