Het zijn van die beweringen die onder met name het mannelijke deel van Ons Soort Mensen soms wat onrust teweeg brengen: gaat de lust in wielrennen ten koste van die andere lust?
Het Parool had er onlangs een interessant artikel over. Daarin wordt uroloog Herman Leliefeld van Andros Clinics opgevoerd. Voor hem staat het buiten kijf: bij mensen die vaak wielrennen kunnen wel degelijk erectieproblemen ontstaan.
Het goede nieuws is dan weer dat de klachten meestal tijdelijk zijn en niet iedereen er hinder van heeft (ik neem aan dat hij de wielrenners bedoelt en niet hun partners). In de onderzoeken lopen de percentages van renners die er last van hebben uiteen van bijna 14 tot zelfs 72 procent, stelt hij in de krant. Wat een variabelen! Leliefeld vermoedt dat bij deze grote verschillen vooral meespeelt welke leeftijdscategorie mannen er zijn onderzocht. Tja, om dat vast te stellen hoef je geen uroloog te zijn, dunkt mij.
Maar toch, een fysieke verklaring is er wel degelijk, legt hij uit. Als iemand recht op een zadel zit, is er niks aan de hand. Maar als de wielrenner met zijn handen onder in de beugels fietst, komt het benige gedeelte van het bekken in zo’n positie op het zadel dat het de zenuwen en bloedvaten naar het zaakje daaronder afknelt. Hoe krommer de renner, hoe meer afknelling. Vooral als hij langdurig in die positie zit.
Wie nu denkt ‘potverdorie ik kijk voortaan wel uit om diep gebogen over het stuur op kop te sleuren’ en zich voorneemt voortaan rustig met de handjes op het stuur achteraan te bungelen, kan ook overwegen het zadel een tikkeltje lager te zetten. Dat oogt weliswaar minder macho, erkent de uroloog, maar het zou wel moeten helpen.
Mari van Lieshout
Reactie plaatsen
Reacties
Sterkte Mari en Gonda
Groet uit de Morvan